شناسایی و بررسی موانع ایجاد ارزش در صنعت قطعه‌سازی خودرو با رویکرد مدل‌سازی ساختاری تفسیری

حصول موفقیت در یک خوشه صنعتی تابع متغیرها و عوامل گوناگون است. شاید بتوان به صراحت گفت که یکی از مفاهیم اصلی قابل کندوکاو در این زمینه، بررسی مفهوم ارزش از جنبه­های گوناگون ‌باشد. بر همین اساس، هدف این مطالعه شناسایی موانع ایجاد ارزش در صنعت قطعه سازی خودروی استان آذربایجان‌شرقی و بررسی آنها با استفاده از مدلسازی ساختاری تفسیری(ISM)[i]می­باشد. جامعه آماری تحقیق، رؤسای 220 شرکت قطعه­ساز عضو انجمن قطعه سازان خودرو استان بوده که با استفاده از رابطه کوکران از میان آنها، 71 نفر به­طور تصادفی به عنوان اعضای نمونه آماری مشخص شده است. برای جمع­آوری داده­ها، از دو پرسش نامه استفاده شده که اولی برای شناسایی موانع ایجاد ارزش و دومی برای شناسایی ارتباطات درونی آنها تنظیم شده است. برای شناسایی موانع ایجاد ارزش در صنعت قطعه‌سازی خودرو از آزمونt-test استفاده شد. از روش ISM نیز برای ساختاردهی موانع شناسایی شده بهره­گیری به عملآمد.نتایج حاصل از تحلیلISM بیانگر آن است که«نداشتن تجربه­کافی»، «روابط ضعیف مابین کارکنان» و «تغییرات فناوری» جزء عوامل عمدتاً تاثیرگذار و «نبودن ایده­های خلاق»،«کیفیت پایین تولید و عملیات»و «تفکر عادت گونه» نیز به‌عنوان اثرپذیرترین موانع ایجاد ارزش قطعات در صنعت قطعه سازی خودرو شناسایی شده‌اند. یافته­ها مؤید آن است که با تأکید بر تقویت ارتباطات کاری در سازمان، به کارگیری کارشناسان با تجربۀ کافی و تقویت تحقیق و توسعه در ارتباط با پایش فناوری­های نوین صنعت قطعه‌سازی خودرو می‌توان به صورت بهینه بر موانع ایجاد ارزش دراین صنعت غلبه نمود.